بسم الله الرحمن الرحیم

(کمی صمیمی وخودمانی!)   
عصاره ی گل نجابت
عصاره ی گلهای عالم تبدیل به «عطر»می گرددودرشیشه ای دربسته نگاه داری می شود.
اگردرشیشه ی عطر بازبماند،عطرش می پرد واگرکسی باحجاب وپوشش،عطر عفاف خودرا حفظ نکند،ازارزش واعتبار می افتد.
رایحه ی دل انگیز عفاف رانباید درمزبله ی نگاهای شیطانی رها کردوگل نجابت رانباید دردست پلید هوسبازان پرپرساخت.

غنچه های نجابت

عاقل آن است که اندیشه کندپایان را...
ازاول که جامه ی عفاف به زیبایی وکرامت آراسته است وسفیدی وشفافی عصمت رادارد،نباید گذاشت چرکابه ی گناه ومعصیت برآن بپاشد.
ازاول بایدمواظب بود که پای بیگانه به مزرعه ی نجابت بازنشود ودست تجاوز به غنچه ها وبوته های نورس عصمت نرسد.
وگرنه ،پس ازلگدمال شدن گل وجود ،اشک وفغان وندامت بی ثمر است وآب وآبروی رفته رابرنمی گرداند.

کمی بحث کنیم،موافقی

خودمان باشیم!
ظاهر درباطن موثراست.  (اگه خلاف اینه ثابتش کنید!)

باطن هم درحالات ورفتارهای ظاهری اثرمی گذارد. کسی که درلباس ،قیافه ،نوع زندگی ،فرهنگ اجتماعی و آداب ورسوم ازبیگانه پیروی کند والگوبگیرد،کم کم شخصیت وهویت اوهم بیگانه می شود وشباهت ظاهری به تدریج اورا به « فرهنگ پذیری » می کشد.
ماکه قومی با فرهنگ وریشه داروغنی هستیم ،چرا در فرهنگ وآداب ازبیگانه گدایی کنیم؟!خودمان رااز یادنبریم،خودمان باشیم...
ادامه می دم....
اللهّم عجل الولیک الفرج
التماس دعا

باتشکرفراوان از خانم کیانی به خاطر  ارسال مطالبشون.