وقتی علم نباشد، صنعت نیست. وقتی                                                      

صنعت نباشد، بسیاری از ثروت های

جامعه کشف نمی شود. وقتی صنعت 

نباشد همه موجودات برای به دست 

آوردن صنعت روز خرج می شود،    

دنباله روی از بیگانه و گرفتن ناگزیراز

فرهنگ بیگانه و تبعیت ناگزیر از

سیاست های بیگانه همه به دنبالش پدید

می آید؛ بنابراین نتیجه ی فقر علمی،  فقر صنعتی است،نتیجه ی فقر صنعتی  خرج کردن

همه ی سرمایه برای رسیدن به سطح زندگی معمولی و متعارف دنیایی است؛یعنی وارد

کردن صنعت مونتاژ،دائم دنبال دیگران دویدن،نفت وهسته ای و همه ی سرمایه های داخلی

را تقدیم کردن،نتیجه دیگرش این است که خیلی از استعدادهای طبیعی غیر از استعداد های

انسانی در کشورها متوقف می ماند.بنابراین علم باید در کشور ترویج شود تا ملت در دنیا

احساس عزت و اعتماد به نفس و غرور کند؛چرا که ملتی که ازعلم و دانش برخوردار بود،

فتوحات علمی داشت و توانست در دنیا در علم نوآوری کند به طور طبیعی دارای اعتماد به

نفس و عزت نفس خواهد بود. اگر این عزت نفس و این اعتماد به نفس در ملتی پدید آمد،

بسیاری از مشکلات او حل خواهد شد، کارهای  بزرگ می کند، خطر پذیری ها می کند، در

میدان های دشوار قدم برمی دارد و کوه را جا به جا می کند.کلید این کارها،علم

است.باید علم را در کشور احیا کنیم.این نقطه اصلی مسئله است.

بنابراین وظیفه ما این است که در همه رشته های علوم ، به معنای حقیقی کلمه ، احساس

عزت نفس ، احساس مولد علم بودن و فتوحات علمی ایجاد کردن را در خود به عنوان یک

ملت و یک جامعه ی علمی به وجود آوریم . حال این کار کیست ؟؟

به گفته معظم له : یکی از مهم ترین ارکانش دانشگاه هاست ...