به دنبال پست اولی که به عنوان مقدمه برای بیان مطالبات رهبری آوردیم، برآن شدیم تا اولین پست این سیر را به موضوع " دوری از افراط و تفریط در مسائل گوناگون" اختصاص دهیم. عنوانی که شاید هیچ وقت حتی اجازه ی فکر کردن راجع به آن را به خود ندهیم ...

هیچگاه از خود پرسیده ایم " چقدر در زندگی معتدلیم؟؟؟" نه افراطی هستیم و نه تفریطی؟؟؟

خوب است نیم نگاهی به نگاه مقام معظم رهبری راجع به این موضوع بیاندازیم تا ببینیم چقدر با این مشی منطبقیم؟

 

 

با اعتدال و روش منطقی مسائل را دنبال کنید...

 توصیه ی من به فضای دانشجویی و محیط دانشجویی همین مطلبی است که عرض کردم. یعنی خواستن، مطالبه کردن، داعیه داشتن، هم در زمینه مسائل سیاسی و هم  اجتماعی، هم در زمینه مسائل علمی، هم در زمینه مسائل خاص دانشگاهی، همراه با عقلانیت...

من از اول انقلاب تا حالا، حتی در آن روزهایی هم که روزهای بعضی از تحرکات نامناسب بود و من به دانشگاه تهران می آمدم و با جوانها صحبت می کردم،عقیده و سلیقه ام همین بود که دانشجو باید از افراط  و تفریط پرهیز کند. من با افراطکاری و زیاده روی های گوناگون در هر جهتی موافق نیستم. با اعتدال، با روش منطقی و صحیح مسائل را دنبال کنید و بدانید که خواست و پیگیری شما اثر دارد.(1)

اگر به نام انقلابیگری، به نام عدالتخواهی، به برادران خودمان، به مردم مومن، به کسانی که از لحاظ فکری با ما مخالفند اما می دانیم که به اصل نظام اعتقاد دارند، به اسلام اعتقاد  دارند، اهانت کردیم، آنها را مورد ایذاء و آزار قرار دادیم، از خط امام منحرف شده ایم...(2)

(1)بیانات در دیدار دانشجویان نخبه و نفرات برتر کنکور و فعالان تشکلهای سیاسی فرهنگی دانشگاهها 17/07/1386

(2)بیانات در بیست و دومین سالگرد امام خمینی (ره) 14/3/1390

 

اندکی تامل!

کجای راهیم؟؟؟

چقدر  در رفتارهامان شیوه ی اعتدال را پیش گرفته ایم؟ نه افراط و نه تفریط؟

چقدر به کسانی که با ما اختلاف نظر دارند اما هدفهامان یکی است احترام گذاشتیم؟

ما که داعیه دار اطاعت از رهبری هستیم، چقدر این دو موضوع را در زندگیهامان پیاده کردیم؟؟؟