.

 

اگر هر ذره ی من گوش گردد                       ز شوق نام تو مدهوش گردد

 

و مادر می فرمود: هنگامی که حامل نور وجود حسین بودم در شبهای تاریک نیازی به چراغ نداشتم.

از عرش به زیر آمدی باخیل فرشتگان، آمدی تا مرام و راه رحمة للعالمین را نگاهبان باشی ، به استقبالت آمده اند میکائیل و جبرائیل و ملائک مقرب آستان کبریا، آمده اند تا خیرمقدم بگویند ورودت را به خانه ی محقر علی علیه السلام زینت آغوش نبی، نور چشمان مرتضی، پاره ی قلب زهرا شده ا ی، صفای خانه ی وحی را دوچندان نموده ای با قدومت، وه که چه با شکوه است این نوزاد آسمانی، بی سبب نبود التجاء فطرس به گهواره ی تو، توسل به دریای بیکران رحمت تو بال پرواز می بخشد سوخته بالان درگاه الهی را.

از آسمان آمدی تا آسمانی کنی زمینیان زمین گیر را، گرچه اهالی کوردل زمین وجود نازنینت را هدف تیرها و سنان ها کنند و پایمال سم ستوران، بی سبب نیست که خاتم انبیا بوسه باران می کند جای جای بدن مبارکت را و می گرید و در پاسخ پرسش کنندگان می فرماید: جای فرود آمدن شمشیرها را می بوسم.

تو را می ستایم، تو را ای امام هدایت و راستی و عشق،

 ای قهرمان پایداری و استقامت که مرگ را از پذیرش ذلت بهتر می دانی.

ای صاحب نفس مطمئنه،

ای اسطوره ی وقار و آرامش، که هر چه بر سختی ها و شدائد افزوده می شد بر اطمینان تو می افزود و چهره ات شاداب تر می گشت  و دلیل آشکار امامتت بر مردم نیز همین صبر بی نظیرت بود ...و آنان را امامانی قرار دادیم که به امر ما هدایت می کردند چون صبر نمودند.

صلی الله علیک یا اباعبدالله

خوش آمدی ارباب ، قدم بر دیدگان و قلبهامان بگذار به خون مقدست سوگند ای خون خدا که این سینه تا قیام قیامت جایگاه تو و عشق آسمانی توست.

گر از من ذره ای ماند و گر هیچ                           تو را خواند ، تو را داند ، دگر هیچ