دو ماه عزاداری بر حسین، دوماه سیاه پوشی دل و تن. چه سخت است وقتی نظاره می کنیم پرچم های سیاه را که برچیده می شود. چه سخت است وداع. سوگ تو تمام شدنی نیست یا حسین. مگر می شودحق خونی که در تاریخ جریان دارد و به آن آبرو داد ، چهره آن را به دوماه و چند ماه و چند سال و یا حتی چند قرن ادا کرد؟
هرگز
هرگز چنین نشود یا حسین.
اما چه کنیم که یاد گرفته ایم و یا یادمان دادند که محرم و صفر؛ تاسوعا و عاشورا.

باری به انتهای ماه صفر رسیدیم و سوگ رحلت پیامبر رحمت و شفقت، شهادت جانگداز غریب مدینه که غربت در راستای قامت او معنا شد و بس، و شهادت قطب دلدادگی، همو که تا غم سنگینی کرد مسافرتی و زیارتی و دست و دلی تبرک کردن به دامانش؛ امام هشتم، امام رضا(علیه السلام).
روز های پایانی ماه صفر چه سنگین است...

سلام بر تو ای رسول اکرم . سلام بر تو که حتی نگذاشتند در دقایق وا پسین عمرت حتی با دست خویش وصیتی بنویسی و گفتند: ما را کتاب خدا بس است! و شعار (حسبنا کتاب الله) که نقض کننده فرمایش تو بود (إنى تارک فیکم الثقلین..) از همان مجلس ریشه گرفت.
سلام بر تو رسولی که فرمودی:
أخوف ما أخاف على أمّتي كلّ منافق عليم الّلسان.
بيش از هر چيز از منافقان دانا بر امت خود بيم دارم.

و امروز چه سخت گرفتار آنیم یا رسول الله

- یا رسول الله (ص)! این روزها در حالی به سوگ عروجت نشسته ایم؛ که فرزندان خردسال مسلمان، با بمب های رژیم صهیونیستی آمریکا واسرائیل، شهید می شوند و شیاطین کاخ سفید به سمت دوربین های تلویزیون، تبسم تحویل می دهند.
خود شاهدید، که برخی از مشرکان ، در حالی به شکوه آسمانی شما و فرزندانتان پارس می کنند که منطق دمکراسی غرب،امت مظلوم راگروه گروه، از افغانستان و عراق و یمن گرفته، تاسوریه و لبنان و فلسطین واز کشمیر و پاکستان گرفته ،تا سودان و سومالی؛هر روز به کام مرگ می فرستد؛ آنگاه مزدوران پلید استکبار که با اموال مسلمانان به مقام و منزلت دست یافته اند، کنار دست انها به ساحت قدسی  شما و ائمه علیهم السلام توهین می کنند.
مزدوران صیونیزم در حالی دم از حقوق بشر می زنند که این روزها، سبز ترین رویا برای کودکان سوریه و بحرین ، یمن و فلسطین وافغانستان، سرخ ترین شهادت، تعبیر می شود.
- مولا جان، َأینَ بَقیَةَ الله (عج)؟!
کجاست آن سردار عدالت ؛ که دندان های اهریمنان را خرد کند؛ تا به آلام مظلومین و محرومین جهان نخندند!
کجاست آن ذوالفقار حق گستر؟! تا زهر ترس را به جان نامردمانی بریزد ؛ که با پیشرفته ترین ارتش ها به مصاف کودکان مسلمان می روند!
- آقا جان!امروز دین شما را در مقابل ادیانی قرار می دهند که پیامبرانشان، وظیفه آماده سازی جوامع را برای ظهور و حضور شما به عهده داشتند؛ و آنان به این شرف می بالیدند که خداوند را در این بشارت یاری کرده اند!
شرمنده ایم آقا جان،شرمنده!
دشمن بسیار لجوج است و ما بسیار تنبل!

فرزندان ما مسلمانان، فوتبالیست های برزیل را بیشتر از مشاهیر علم و ادب، حدیث و حکمت، می شناسند

- مولا جان! رسول خدا(ص)، به دادمان برس!

اسیران غربتیم؛ غربت عدم خود باوری؛غربت تفرقه، غربت فقر، غربت ساده لوحی و غربت دشمنی پرستی؛غربت خودکرده های بی تدبیر !

. مولا، ای فریادگر آزادی؛ ای پیش رو ترین مرد عدالت خواه ! مگر شما نبودید که فرمودید، برای فقر امت خودم نگرانم؛ کدامین فقر بالاتر از این که، سال هاست بهای جهالت به دشمنان دین می پردازیم؟!
وهر گاه خواسته ایم به شکوه علم خود برگردیم؛ سد راهمان شده اند !

درود خداوند بر حلم و علم تو باد؛ که چراغ اندیشه را در تاریکنای جهل و جاهلیت روشن فرمودی!
- درود خداوند بر تو و فرزندان بزرگوارت باد؛ که مرارت های بی شمار روزگار و نامردمی کثیر ناکسان، ذره ای از ارادت آنان به خداوند نکاست و با یقین هر چه تمام تر، کشتی دین را از تمامی گرداب ها به ساحل نجات رسانیدند. از هر آنچه غیر خدا بود،بریدند و جز به ذات حضرت حق (جل جلاله) تکیه نکردند؛ با وجود تمام غربت ها و محنت ها؛ با وجود تمام ترفندهای دشمنان!

ویکی از ستارگان این عرصه، وجود مبارک و بی بدیل حضرت امام حسن مجتبی (ع) است که تلخ ترین غربت های روزگار را بعد از شما تحمل کرد؛آن هم در اندک زمانی بعد از عروج و شهادت شما؛ با اینکه صدها نفر شاهد عنایت های شما به آن حضرت بودند. آنچه کینه از شما به دل داشتند، در ستم به ایشان دیدند و آن چنان با حضرت مجتبی (ع) رفتار کردند، که حتّی گریه ی آسمان هم درآمد. گویی این غربت بی پایان، باید تا ابد جاری باشد،ازکعبه وصل تا بقیع غربت ! امروز، باز هم این چشم های آسمان است که هر روز، به غربت بقیع دوخته می شود و با نگاهی تأسف انگیز به مزار غریبانه ی سبط اکبر، سید جوانان بهشت می نگرد!
....و من امروز با نوایی حزین و چشمی بارانی می گویم : ای آسمان پر ستاره و خاموش، به ستاره گانت بگو شمع در دست، اشک در چشم، نوحه خوان آن آستان بی گنبد و گلدسته ای باشند که غریبانه ترین مرثیه ها را برایش می توان سرود. آستانی که نشانه ی ظلم "امویان و عباسیان" از یک سو، و اثر جهالت و کژ فهمی " نواصب" از سوی دیگر است.کج فهمی عده ای فراماسون زاده،که تفسیر قرآن می کنند؛ با ریش های دراز و مغز های کوتاه ؟!
آستانی که در طول پانزده قرن، قبله گاه حاجات حاجت مندان و زیارتگاه خاکیان و افلاکیان بوده است.
دریغا که گویی کسی نیست تا در کنار اشک های حضرت زهرا (س) شمعی بیافروزد و اشکی بر خاک سرد بقیع بیافشاند!
دست بر سینه می گذارم؛ رو به قبله؛ آری، رو به سمتی که دیوار بقیع، آسمان و زمین را از هم جدا می کند و تمام غربت بقیع بردلم می نشیند؛ من زیارت نامه می خوانم ؛ آنگاه بغضی سنگین، راه گریه را می بندد.
سر به دیوار اندوه می گذارم و غرق می شوم در غریبانه های یادت؛ گویی امشب در بقیع، آسمانیان سینه می زنند. درود خدا بر تمام لحظات زندگی ات که توأم با تلخی و شیرینی بود؛ تلخی هایش: حلم تو، در مقابل بی پروایی و نابخردی منافقین بود وشیرینی هایش: آغوش گرم جدّت پیامبر اکرم (ص) و عطر تبسم و نوازش دست های پدرومادرت حضرت علی (ع) و حضرت فاطمه (س)، بود.
سلام بر تو امامی که غربت را فقط در نام تو باید جست ای که در خانه خویش هم غریب بودی.

سلام بر تو امامی که حتی به خانه خود هم دشمن داشتی.
به فدای غربتت یا حسن(ع). یا سیدی و یا مولای.


درود خداوند بر تو و به روح آسمانی آفتاب هشتم باد !
همان که سلطان عشق است، علی بن موسی الرضاست؛امام غریبان است و امید محرومان؛ و کشور ایمان با عطر وجودش ام القرای جهان اسلام گشته است.
مولاجان امام رضا (ع) درود بر تو و مشهد مطهرت که زیارتگه غریبان جهان است. مولا جان،درسوگ روز شهادت غریبانه ات؛ ماییم و آستان کرمت؛ تا نصیب ازخوان عنایتت ببریم .تسلیتت باد امیر کشور دل!