پاییز آنقدر هم که می گویند ، بد نیست .

هرفصلی لطف خودش را دارد اما در پاییز حزن زیبا وغم لطیفی نهفته است که آدم را دچار یک آرامش  قهوه ای  وفراغت  نارنجی می کند.

پاییز،بی اختیار و ناخودآگاه  انسان را به یاد  یک رحلت ، یک تحول  و یک تجدید حیات می اندازد.

این خش خش برگ های فسرده مرگ ،درزیر پاهای غفلت وبر گستره ی خیابان های نیسان ،حداقل  خاصیتش این است که یک سفر لا محاله و ناگزیر راتداعی می کند.

سفری که به دنبال یک برگریزان موقت پدید خواهد آمد وبهاری را در پی خواهد داشت.

دلهایتان خوش باد و هر دوجهانتان آبادان.

 پاییز

 

صمیمانه با جوانان وطنم-سید مهدی شجاعی