مقصود از کرسی­های آزاداندیشی این است که فضایی قانونی و تثبیت شده برای تقابل و تضارب آراء مختلف فراهم شود، تا شخصیت­ها و جریان­های گوناگون فکری و ایدئولوژیک بتوانند دیدگاه­ها و نظرات خود را به صورت آزادنه در محیطی تعریف شده و چارچوب­مند، بیان کنند و منتقدان و مخالفان نیز به گفتگو و مباحثه به آنها بپردازند. به این ترتیب، تعبیر کرسی­های آزاداندیشی علاوه بر مطلوبیت «آزاد اندیشیدن»، دلالت بر ضرورت «آزدای در بیان اندیشه» نیز دارد.

ایده­ی برپایی کرسی­های آزاداندیشی ریشه در سنت فرهنگی اسلام دارد که قائل به ایجاد فضایی آزاد اما ساختاریافته برای طرح نظرات و تلقی­های گوناگون در جامعه­ی اسلامی است. سنت فرهنگی اسلام، به هیچ رو از انسداد فرهنگی و استبداد نظری دفاع نمی­کند.

 قرآن کریم با صراحت می‏ گوید:

«فبشر عباد الذین یستمعون القول فیتبعون احسنه»

بنابراین، استماع اقوال گوناگون منع شرعی ندارد.

این امر در سنت فرهنگی شیعه، هویت غلیظ­تر و پررنگ­تری دارد، چنان که کتاب­های بسیار زیادی با عنوان «احتجاجات» که حاوی مباحثات و مناظرات عمومی ائمه­ی اطهار(علیهم السلام) با منکران و مخالفان و منتقدان است به جا مانده است.

این پیشینه و انگیزه از سویی و از دیگر سو مطلوب نبودن محیط و شرایط آزاداندیشی انگیزه ای گشت که جمعی از متعهدین حوزه و دانشگاه به نحوی آغاز کننده گفتمان آزاداندیشی گردند و به این نام سکه زنند باشد که در صبحی قریب سکه رایج جامعه مان گردد.

نامه ی ایشان به مقام معظم رهبری و پاسخ معظم له برای دریافت ضمیمه گردیده.چندصفحه بیش نیست اما محتوایش آبستن مولودی مبارک است. خواندنش صواب است ونشرش پرثواب.

ضمیمه

نامه پرسش وپاسخ(منشور آزادی)                  رحیم پور ازغدی.توضیح کرسی های آزاد اندیشی

حضرت آقا(مدظله).گفتمان سازی تاثیر مهم آزاداندیشی است